Yasli bir Usta, Çıraginin surekli herseyden
sikayet etmesinden bikmistir. Bir gun Çıragini tuz almaya
gonderir.
Hayatındaki herseyden mutsuz olan Çırak dondugunde,
yasli Usta ona, bir avuc tuzu,bir bardak suya atIp icmesini soyler.
Çırak, yasli adaminsoyledigini yapar ama icer icmez agzındakileri
tukurmeye baslar.
Tadı nasıl? diye soran yaslı adama ofkeyle acı diye
cevap verir.
Usta kikirdeyerek Çırağınıi kolundan tutar ve disari
çıkarır. Sessizce az ilerdeki gölün kıyısına götürür ve
çırağına bu kez de bir avuc tuzu göle atıp, gölden su icmesini söyler.
Soyleneni yapan çırak, agzının kenarlarından akan suyu koluyla
silerken, Usta aynI soruyu sorar:Tadı nasıl?
Ferahlatıcı diye cevap verir genc çırak. Tuzun tadını
aldin mı?diye sorar yaslı adam,
Hayır diye cevaplar çırağı. Bunun uzerine yaslı adam,
suyun yanına diz cökmüş olan çıragının yanına oturur ve
şöyle der:
Yasamdaki acılar tuz gibidir, ne azdır, ne de cok.
Acının miktari hep aynıdır. Ancak bu acının siddeti, neyin iÇine
konulduguna bağlıdır.. Acın oldugunda yapman gereken tek sey acı
veren seyle ilgili hislerini genisletmektir. Onun icin
sen de artık bardak olmayı birak, göl olmaya çalış...
