Düslerimi gecenin koynuna serpiyorum...
Aglayan yüregimin sesini kimseye duyurmamak adina /sessizce yaniyorum.../
Hayallerim solgun, kurumus yaprak misali dökülüyor umut dalindan...
Ama topraga saplanmis köklerinde kurumaya niyet yok...!
...
Napalim..
kalbime düsen nasip meczup diye anilmakmis...
Ask renginde odalarini boyamakmis...
...
Ucsuz bucaksiz bir yolculuga cikiyorum...
Deli divane gönlümün semtinde geziniyorum...
Yikik dökük harabemde özümü anliyan kac kisi barinir ki...?
Kac el dokunmustur bu zamana kadar yüregimin gizli köselerine...?
Kac bakis delip gecmistir suretimi...?
"..."
Sus gönül sus...! Kendi kendini yaralarsin...
Payina düsen hasreti nimet bil kendine...!
...
Issiz ve siyaha boyanmis olsada gönül odalarim..
uzaktan los bir isik sizar en derinlere...
Yaslarim basimi yorgun bir bilinmeze...
Yarina ne kadar kaldi...?
Yarin var mi...?!?
Yarinda barinanlar derdime derman mi...?
...
Gectigim yollara kimseler ugramaz oldu...
Hadi yüregim sana en yakisani susmak...
Sessizce yasamak...!
"..."
