Uykuları kaçıran deli yalnızlık gitmeye niyetin yok bilirim,
bu gece yine al yanaklarım mağlup oluyor gözyaşlarıma..
Bir şiir, bir mısra gibi hasret kokan sevdan..
Gitmelerden yana korkum yok alıştım,lakin kalacağın günün tadını özlemekteyim..
En yükset hissiyatımla bekliyorum.
Gökyüzüne umutla, sevda ile kanat çırpmaktayım..
Hasret kokulu yangınlara aşk ve şevkle yürümekteyim..
Yol alıyorum ufuksuz sevdalara tıpkı ufuksuz sahillerine,
senli dünyalara yürüdüğüm gibi..
Gözlerini hayata yeni açmış bir güvercin,
anne eteğine saklanmış bir yavru edasıyla utangaç,
masum bu yürek yangınım ve hayata dokunmak istercesine istekli yüreğimm,
sen değil yansımaların var uzandığım bahçelerde,
dokunduğum mabetlerde...
Küçük bir kelebeğin kollarında kanat çırpıyor aşk bildiğim herşeyi unutturan..
Unuttum karanlığın aydınlık karşısındaki hükümsüzlüğünü..
Ömrüme tat katan herşeyi unuttum..
Ömrüme galebe çalan ne varsa unuttum..
Sildim, geride bıraktm..
Bazen bilemiyorum neyi anlatmak istediğimi,
içimdeki senimi yoksa sensizliğimi karar veremiyorum
yüreğimin ikilemesi gibi birşey ortada tam ortada kalıyorumm
lakin biliyorum anlatmak istediğimin sen olduğunu,
hedefimin sana ulaşmak olduğunu biliyorum..
Siyah gölgeler düşüyor önüme aklıma galip gelen karanlıklar,
ışıkları söndüren,
ömrümü karanlığa boğan gölgeler
isteklerim direncim kırılıyor,
korkuyorum...
Ve sonra ılık yağmurlar geliyor,
serin rüzgarlarla birlikte bir ezgi ulaşıyor kulakalarıma yüreğime değen,
sen esiyorsun yine o anlarda işte..
Yıkılıyor engeller,
dağılıyor karanlıklar..
Küçük bir bulut olup yağıyorum umut vadilerine,
değdiğim yer yemyeşill rengarenkk çiçekler,
gördüğüm baktığım hissettiğim herşey umut vaad ediyor..
Biliyorumm sen varsın yüreğimin ufuklarında..
Değişmeyen, diğişmeyecek olan tek gerçeğim sen SENSİN..
KENDİ ÇALIŞMAM..
