Yorucu bir günün akşamındaydım,çok uykusuzdum fakat nedeni bilinmeyen bir sebepten ötürü bir türlü uyuyamıyordum.O karanlık gecenin, kaderimi bu kadar değiştireceğini bilseydim,beklide hiç uyumazdım.Uyumamdan kısa bir süre sonra çok tuhaf rüyaları beraberinde görmeye başladım.Rüyamda sürekli koşuyordum ama kimden kaçtığımı,nereye gittiğimi bilmiyordum.Koskoca bir dağın tepesinde neden diyerek haykırıyordum,birden uyandım.
Tekrar uykuya dalmam fazla zaman almamıştı tekrar rüya görmeye başladım bu sefer bir evdeydim ve karşımda bir ayna vardı,kendimi görüyordum,kendime gülüyordum sonra birden annemi gördüm aynada, ürktüm, o an gülümsedi bana daha sonra,tekrar aynada kendimi gördüm fakat bu defa çıplaktım.Kendimi seyrederken utanmıştım.O an arkamda bir elin dokunduğunu hissettim,panikle arkamı döndüğümde hiç tanımadığım bir yüz karşımdaydı.
Bana benimle gel diyordu nedenini sormadan gitmiştim.Evin ikinci katına doğru yol aldık,eskimiş,tozlanmış bir odanın tavanından büyük bir kutu çıkardı içini açtığında gözlerime inanamamıştım içinde altın doluydu bana doğru dönüp bunu sana vereceğimi, sanıyorsan yanılıyorsun dediğinde şaşırmıştım, bunu istiyor musun? diye sordu; evet istiyorum dedim.İlk önce bunu hak etmelisin dedi, nasıl diye sordum ,fakat cevabını alamadım, saatin çalmasıyla uyanmıştım.
Bütün gün rüyanın etkisinden çıkamamıştım, zihnimden çıkaramıyordum.Sonunda bir karar verdim , arkadaşıma gidip anlatacaktım.Arkadaşım tuhaf bir kızdı rüya,fal,burç gibi olaylarla ilgileniyor ve inanıyordu.Evine gittiğimde beni çok sıcak karşıladı, rüyamı ona eksiksiz anlatmıştım, hiç şaşırmadı çok sakindi bir süre sessiz kaldıktan sonra, sessizliğini bozmuştu rüyamın aynen gerçek olacağını söylüyor fakat tersten gideceğini söylüyordu.Daha açık konuşmasını istedim,son gördüğüm olayı ilk yaşacağımı son yaşadığım olayıda ilk yaşayacağımı söyledi.
İlk önce zengin olacağımı daha sonra annemi, kaybedeceğimi sonra da delireceğimi söylüyordu.Ona inanmıyordum ve inanmadığımı söyleyerek, gidiyorum dediğimde, o sakinliğini koruyarak sen bilirsin dedi.Arkadaşımın söylediği sözleri aklımdan bir türlü çıkmıyordu, bu olayın üzerine tam 1 yıl geçmişti,artık yavaş yavaş olayı unutmuştum ki,arkadaşım beni bir gün evine davet etti,ısrarı üzerine gittim.Evden içeri girdiğimde şaşırmıştım ev rüyamdakinin aynısıydı ve işte ayna oda aynı yerindeydi aynada kendime bakmaya başladım,o an arkamda bir elin bana dokunduğunu hissettim, tıpkı rüyamdaki gibiydi tek fark çıplak olmamamdı.
Benimle gel diyordu,yukarı doğru çıkmaya başladık,o tozlu oda karşımdaydı.Tavandan o kutuyu çıkardı ve tıpkı rüyamdaki gibi içi altın doluydu fakat bana, bu sefer bunu hak ettin demişti.Rüyamda, neden hak etmemiştim o günden bugüne ne değişmişti, kafamda bir sürü soru işareti oluşmuştu, fakat hiç bir şey sormadan, kutuyu alarak hızla evden uzaklaştım.Evet o günden sonra artık zengindim. Arkadaşımın, dedikleri doğruydu çok mutluydum, fakat annemin ölümü gerçekleşecek diye de korkmuyor değildim.
Tam bir ay geçmişti fakat annem hala yaşıyordu,buna bir yandan seviniyor bir yandan da meraklanıyordum,acaba rüyamın o kısmı gerçek olucakmıydı. Ben bu merak içindeyken,üç ay geçmişti, sonra bir gün, acıyla çalan bir telefon,annemin ölüm haberi.Bu olayın ardından psikolojim iyice bozulmuştu,doktora gidip olanları anlatıyordum fakat bana inanmıyordu tıpkı, benim arkadaşıma inanmadığım gibi.Doktorun veya bir başkasının bana inanmasını bekleyemezdim , çünkü inanması zor bir olaydı ,aradan dört ay geçti sinir sistemim iyice bozulmuştu ve sinir hapları kullanmaya başlamıştım.
Rüyamın üçüncü kısmı başlamıştı ve ben bunu kabul edemiyordum.Son doktora gidişimde doktorum ,artık bir hastanede tedavi olmam gerektiğini söylediğinde,kızmış,korkmuş ve odadan hızla ayrılmıştım. Kaçmak çare değildi ,şuan hastanenin bahçesindeyim. Yaşadığım hikayeyi, herkese anlatıyordum ve daha çok deli olduğumu düşünüyorlardı.Bir karar aldım, artık insanlara yaşadıklarımı anlatmayacaktım ama rüyalarımın arkası geliyordu.Bazı rüyalar görüyordum ve aynılarını gerçek hayatta yaşıyordum.
Bu yaşadıklarımı da anlatmadan duramıyordum ve ben kendimi tutamadığım sürece, bu hastanede kalmaya devam edecektim. Bunu iyice anlamıştım ama elimden bir şey gelmiyordu.Neden diye haykırıyordum herkese.O günden sonra anladım ki geleceği görmek ve yasayacaklarını bilmek önemli değildi ve hiçbir anlam ifade etmiyordu çünkü, insan yaşayacaklarını bilse de asla engel olamıyordu.
