Yazdık ardımıza bakmadan,
İyiyi, kötüden ayırmadan,
birlikte düşündük an-be-an
ve ittik kelimeleri hoyratça
hayallerimize vurulan gemlere aldırmadan.
eşsiz mavilikte kaybolan
karanlığa ışık saçan
bir ayrılık nüshasıdır bu kopan...
denizdeki dalgalar mıdır
aczimizi yüzümüze vuran?
sükutumuzu dinleyen yoksa;
leylâ geceler midir?..