Okuyup ibret almaya değer Allah razı olsun..
-Bir gün Peygamber efendimiz Cebrail aleyhisselama Cehennemi sordu.
Cebrail aleyhisselam da uzun uzun Cehennemi anlatti. Peygamber efendimiz anlatilanlara dayanamayip bayildi. Ayıldığında buyurdu ki:
- Ey Cebrail, böyle şiddetli, felaket yere benim ümmetim girecek mi?
- Evet. Ümmetinin büyük günah işleyenleri Cehenneme girecektir.
Bunun üzerine Peygamber efendimiz cok ağladi. Cebrail aleyhisselam da ağladi. Sonra odasina cekildi. Sadece namaz icin dişari cikiyor bunun dışında kimseyle görüşmüyordu.
Peygamber efendimizin dişari cikmayişinin üçüncü günü hazreti Ebu Bekir kapısının önüne gelerek.
- Resulullahı görmek mümkün mü? diye seslendi. Fakat, içerden bir cevap gelmeyince ağliyarak kapidan ayrildi.
Sonra hazret-i Ömer gelip, ayni şekilde söyledi. Ona da cevap gelmeyince ağliyarak oradan ayrildi.
Sonra Selman-i Farisi hazretleri geldi. Ona da bir cevap verilmeyince, ağliyarak hazret-i Alinin evine gidip durumu anlatti. Hazret-i Fatima hemen hane-i saadete kostu.
- Ey ALLAHin Resulü ben kızınız Fatıma, dedi.
Peygamber efendimiz o anda secdeye kapanmis ümmeti icin agliyordu.
Hazreti Fatıma, kapi açilip içeri girince babasinin ağlamaktan yüzünün sarardiğini gördü.
- Babaciğim size böyle ne oldu? diye sordu.
Peygamber efendimiz buyurdu ki:
- Ey Fatıma, bana Cebrail gelip Cehennemi, tabakalarini anlatti. Ümmetimden büyük günah işliyenlerin Cehenneme atilacağini bildirdi, işte beni ağlatan kederlendiren budur.
Sonra Hazreti Fatima, ümmetinden günah isliyenlerin Cehenneme nasil gireceklerini sordu. Peygamber efendimiz söyle anlatti:
- Günahkarlar tutulup Cehenneme götürülürken, "Ya MUHAMMED" "Ya MUHAMMED" diye bağırarak giderler. Fakat, Cehenneme yaklaşip Cehennem meleklerini görünce, bunu unuturlar.
Melekler:
- Sizler kimlersiniz, diye sorduklarinda
- Biz, kendilerine Kuran inmiş olanlardan ve Ramazanda oruc tutanlardaniz, derler.
Melekler de:
- Kurani kerim MUHAMMED aleyhisselamin ümmetine inmiştir, derler.
Bunun üzerine Peygamber efendimizin ismini hatirlayip
- Bizler MUHAMMED aleyhisselam ümmetindeniz, derler.
Melekler de:
- Kurani kerimdeki ALLAHU Tealaya asi olan kimselerin hallerini bildiren ayetlerden haberiniz yok muydu? diye sorar.
Onlar da:
- Vardi fakat gaflete geldik, şeytana uyduk, derler.
Hallerine cok üzülürler. Meleklerden izin isteyip hallerine uzun zaman ağlarlar. Gözyaslari kalmaz, gözlerinden kan akmaya baslar.
Sonra melekler onlara derler ki:
- Bu ağlamaniz bosunadir. Eğer dünyada böyle ağlasaydiniz faydasi olurdu. Dünyada iken ALLAH korkusu ile ağlasaydiniz simdi burada ağlamazdiniz.
Sonra meleklere emir gelir:
-ATIN ONLARI CEHENNEME!
alıntıdır...