Babalara ve tüm büyüklere saygı gösterilmesi gerektiği çocukken öğretilir. baba, çocuğun gözünde en büyüktür. En saygıdeğer olandır. Çocuklar, babalar gelince toparlanırlar. Eskiden ise çocuklar, babanın her odaya girişinde ayağa kalkardı.
Hep bunlar çocuk içindi. Çocuklar içinse babalar hiç ayağa kalkmadı. Hiç saygı gösterisinde bulunmadı. Oysa Alemlerin Sultanı Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem), çocuğu için ayağa kalkan bir babaydı. Sevgili Fatıma'sı ne zaman eve gelse onu ayağa kalkarak karşılar ve minderine oturtarak ağırlardı.
Kendisi de ne zaman kızının evine gitse, Fatıma'sı ayağa kalkar, ellerinden öper, babasını minderine oturturdu.
Aslında bu gidip gelmeler çok geç aralıklarla yapılmazdı. Sık sık olan bu görüşmeler, samimiyet denen saygı ve hürmet anlayışını azaltan duruma uğramadan tekrar ederdi.
Peygamberimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem), çocuğunu sevdiği kadar ona saygı kuralları çerçevesinde davranırdı. O (Sallallahu aleyhi ve sellem) çocuğunu önemseyen bir babaydı. O (Sallallahu aleyhi ve sellem) çocuğunu önemsediğini ve ona verdiği değeri çevreye davranışlarıyla da belli eden bir babaydı.
Kaynak: 03. Mart. 2010 tarihli Nesil takvimi
