KAZANILAN BİR ÂN
25 Nisan 1915 ... Türkler için karanlık bir gün başlangıcı..Çünkü itilâf gemileri, tan yeri ağarırken, Seddülbahir ve Arıburnu bölgelerine asker çıkarmaya başlamışlar...Gözleme yerindeki taburumuz ellerindeki tüm vasıtalar tükeninceye kadar dövüşmüş,sonra da kaçmaktan başka çare bulamamış.
Mustafa Kemal, düşman çıkarmasını haber almış,askariyle birlikte üstlerine gitmektedir.
Yogun düşen askere bir ara istirahat verir; kendisi, birkaç subay arkadaşıyla birlikte çevreyi kontrole çıkar.Sonradan,Kemaliye adı verilen yere gelince,Türk askeriyle karşılaşır...Askerler,yorgun,kederli,ürkmüş ve perişandır.
Mustafa Kemal'in gür kaşları çatılır :
-Niçin kaçıyorsunuz ?...
-Efendim,düşman...
-Nerede ?..
-İşte,
diye göterdikleri yer 261 rakımlı tepedir.Gerçekten de düşman,Mustafa Kemal'e kendi askerlerinden çok daha yakındır.Atatürk'ün kendi deyişiyle : " O zaman...artık bunu bilmiyorum bir muhakeme-i mantıkıye midir,yoksa sevk-tabii midir" kaçan askere bağırır :
- Düşmandan kaçılmaz !...
Bu,gök gürültüsü gibi kendine getirici seste,aynı zamanda büyük bir inan kudreti vardı. Askerlerde şaşkınlık...Bir iç çekişmesi..Bir yandan,burun dibindeki düşman.. Öte yandan, "DÜŞMANDAN KAÇILMAZ!..." diye kükreyen inanmış ses...
Birden içlerinden biri cesaret ediyor :
-Cephanemiz kalmadı.
-Süngün de mi yok?.. Yere yaat!..
Bizim askarlaerin yere yattığını gören düşman askarleri de yere yatıyor.
Atatürk anılarını anlatırken : " İŞTE KAZANDIĞIM ÂN,BU ÂNDIR !.." - diyor.- "Bu sırada 27. Alay da yetişti ve kıt'alara taarruz emrini verdim."
İşte O'nu, kanlı Çanakkale Savaşı'nın en büyük adamı yapan ilk olay budur!...
Not : İsmet KÜR tarafından yazılan "ANILARLA MUSTAFA KEMAL ATATÜRK" adlı kitaptan alınmıştır.(Sayfa : 20-21)
HACI AHMET ÜSTÜNBAŞ
Cemal Gürsel İ.Ö.O.Es.Aile Birlik Bşkanı
KIRIKNAN - HATAY (05 Haziran 2009 ÇEVRE TEMİZLİK GÜNÜ)