Almış elime kalemi yazdıkça yazıyor
Gel işin içine dediğimizde korkakça kaçıyor
Kendi dışındakilere her daim iftira atıyor
Ama nedense hiç kendine bakmıyor
Entel koydular adını gariptir seviniyor
Laf anlatmaya çalıştık cahilce gülüyor
Yazık, herhalde kendini adam sanıyor
Ama bilmiyor ki bu millet O’na acıyor
Ağız yamuk olmuş konuştum sanıyor
Üç beş satır karalamış kendini yazar sanıyor
Giyim kuşamıyla adam oldum sanıyor
Birader kusura bakma bu Milet seni takmıyor
Bulunduğumuz yerde hayali kurulmaz haberi yok
Etrafında biraz yalaka sanır ki adamım çok
Sanki O’nun dışında memlekette adam yok
Gözünü aç artık dışarıda senin gibi soytarı çok
Kendini bilmez cahil her daim konuşuyor
Biraz kalabalık gördümü palavraları sıkıyor
Konuşma bitince âlim oldum sanıyor
Aç gözünü uyan bu millet sana gülüyor
Şimdi okuyup bu satırları ah vah ediyor
Yahu biz bu belaya nerden çattık diye dövünüyor
Enes ARSLAN O’na sen müsterih ol diyor
Çünkü her daim şuurlanman için sana dua ediyor
Enes ARSLAN