Sendeki sırrın kapılarını araladıkça,
bendeki umutsuzluğun sebebini daha iyi anlıyorum.
Buluştuğumuz adreslerde birbirini iten gerçeklerin,
aslında hayatın gerçekleri olduğunu biliyorum.
Aşk tek kişilik yalnızlıktır, iki kişilik bir oyun.
Gerçek aşkın, üçüncü tekil şahıslara asla tahammülü yoktur.
Bir kalbi tam anlamıyla fethedemediysen,
o kalbin sınırları içinde gezinerek,
ancak zaman kaybedersin.
Bu gerçek ikimiz içinde geçerli.
Yalnızlık nöbetlerimde, seninle yaşadığım her anı,
Bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçirdim.
Yüreğimdeki duyguları YaLnızLıK ambarına boşalttım.
Bir rüyadan uyandım ve anladım ki,
biz birbirimiz için yaratılmış değiliz.
Kandırmayalım kendimizi.
Gözlerimizin aynı hizada buluşmasının getirdiği heyecanı,
çok fazla büyütmeyelim.
Hayatın tekrarı yok ve zaman hızla geçip gidiyor.
Hayat, doğru zamanda yanlış insanlarla
harcanmayacak kadar DeğErli.
Ve ben hayatın değerini bildiğim kadar,
kendi değerimi de biliyorum.
Sonu hüsranla bitecek maceralar bana göre değil.
Karamsarlık değil bunlar.
Mantığımın duygularıma ağır basması.
AkLIMIn ZAFERİ...
Yeni bir MaSaL da kendimi harcatmaman gerektiğini haykıran
yüreğimin sesi...
Biliyorum ki, bütün kahramanlar YALNIZDIR
vE BEN yalnızlığımdan kalan saltanatı sürdürmeliyim.
Dertlerin Kıralı olmaktansa, böyle bir yalnızlığı tercih ederim.
Çünkü, Benden bir başka bir ben daha yok bu dünyada.
Ve hayat ikinci bir şansı her zaman sunmuyor insana...
Dönme sakın Sevgili,
Yokken varsın aslında...
Romantizm Forumu
Konu: Aklımın ZAFERİ (Okunma sayısı 1023 defa)