Ölümler düşlerim bembeyaz kefenlerde.Ölümler düşlerim, büyüklüğünün kirinin bulaşmadığı bir çocuksu yüreğin sahipliğinde ölmeler düşlerim..
Varoşların sokak arasından kıvrılıp yoksul insanların gömüldüğü bir kabristana gömülmeyi düşlerim.
Ölümler düşlerim anadolumun o adı bilinmeyen ırak köylerinden birinde yakılan içli bir ağıtta adı zikredilen ölüm düşleri kurarım. Ölümler düşlerim baharın ayak seslerinin işitildiği bir demde ; ve güneş sancılı bir gecenin ardından doğmak üzere iken ölümler düşlerim.
Ölümler düşlerim kirlenmiş bir dünyadan ayrılırken; son bir defa yıkamak için , dışarıda kurulan o su kazanlarından ısıtılmış su ile yıkanmak; sonra gariban biçare bir anadolu anasının o tezahuratsız göz yaşlarında ıslanıp ölmenin düşlerini kurarım.
Ölümler düşlerim; sabah namazına kulak kesildiği bir demde en kutsü sözcüklerin satır başları dildeyken ölümler düşlerim. Doğumdan mezara kadar süren bir yolda yalanın kıvrımlarına,ihanetin kıvrımlarına sapmadan "Ehdine sıratın mustakim" lafzına mazhar bir yaşamın ifasıyla sonlanacak ölümler düşlerim.
Ölümler düşlerim dünyanın en yasaklı dilinin en yasaklı nağmeleri ile yüz binlerce garip biçare insanın yakılan nevroz eteşi etrafında barış türkülerine ses verdiği bir demde ölümler düşlerim.
Ölümler düşlerim zulmet ordularının hak önünde iki büklüm olup karanlıkların tahtlarının yıkıldığı bir demde ölümler düşlerim.
Ölümler düşlerim hastahanede çaresiz insanların olmadığı günlerin arefesinde; hapishane/ mahpushane/ ceza evi/ eza evi gibi tümcelerin yerlerin olmadığı günlerin şafağında ölümler düşlerim.
Düş benim kime ne?
-alıntııdr-
