Yaşanmış bir hikaye..

[Volkan Ege]

Çok şehirler gezmişti Efecan, Çok kasabalar.. Nice aşklar yaşamıştı, Nice ardı arkası kesilmeyen sevdalar.Ama bu bir başkaydı. Hemde çok başkaydı.
Güzelbir sonbahar gününde,  dalgın,içinde bir şeylere belkide uzaklardaki birilerine hasretle yürüyordu kaldırımda.Bir şey dikkatini çekti vitrinde ve durdu. Olamazdı kesinlikle olamazdı.Biran rüyada sandı kendisini, ama değildi. Kendi şehrinden çok uzak bir Anadolu kasabasında görev yapan bu yağız delikanlı hala inanamıyordu ama gerçekti ve karşısında duruyordu.
Yıllar önce yine bir anadolu kasabasında görev yaptığı yıllarda tanıştığı ve kendisini Esmerim diye nitelediği aylin öğretmen değilmiydi o.. Biribirlerini çok sevdikleri, biz ayrılamayız diye and içtikleri Aylin öğretmen.. Hiç değişmemişti: Hala güzel , sevecen , onurlu..
Biran yanına gitmek, ona sarılmak istedi yağız delikanlı. Olamazdı..silkelendi ve kendisini topladı: Ne yapıyorsun diye mırıldandı kendine..Senki Devletin Üniformalı bir görevlisisin.Nasıl olurda İnsanların arasında gidip ona sarılırsın.İnsanlar neder sonra? Nereden bilecekler senin onu tanıdığını, yada o seni tanıyacakmıydı? Kendi kendisine biran düşüncelere dalmışken, bir ses ile irkildi:'' anne anne ''diyen bir çocuk sesiyle..başını cevirip çocuğa baktı.Evet bir bey efendinin elinden kurtulup koştu Aylin öğretmene.Aylin öğretmen ,''Efecan oğlum ''diye cevap verdi çocuğa, irkildi.. İşte o an bir oh çekti derinden yağız delikanlı, bir okadarda hüzünlendi ve yürüdü yoluna, yürüdü ama nasıl?
sanki adımları Aylin öğretmene çekiyordu kendisini,Nasıl olurdu nasıl?
Gerçekti işte, Yıllar önce bir Anadolu kasabasındayken bir tayin’in ayırdığı sevgilileri yıllar sonra tekrar bir Anadolu kasabasında yanyana getiren kader bu kezde acı ama gerçek olan bir şeyi yağız delikanlıya göstermişti.O Çok sevdiği Aylin öğretmen evlenmiş ve bir oğlu olmuştu, Adı Efecan.Kendi kendine mırıldandı:Demek ki unutamamış
beni,ismimi koymuş oğluna.O da güzeldi.Kendi yaşadığı hüznü yaşatmamak için eski sevgilisine, sessizce görünmeden uzaklaştı vitrin önünden ve bir daha da geçmedi oradan. Taa ki tayin oluncaya kadar O kasabadan.
vkn

 

[kuzeydenizi]

Hoş,duygusal bir hikaye idi,
neden ayrıldılarlarını da merak ettim doğrusu...