« : Şubat 22, 2011, 10:48:34 ÖÖ »
HAYAT BİR AYNA İSE ...
Sabah günün aydınlanmasından hemen önce uyanıyorum. Dışarının ayazına aldırmaksı...zın yeşilliklere atıyorum kendimi. Dinlenmiş ve tazelenmiş halde başlayacağım yeni güne.
Bir düşününce bazen aynaya benzetiyorum hayatı. Aynada gördüğümüz yüzlerin kime ait olduğunu hep sorgular dururuz. Maskelerimizi görürüz, sorumluluklarımızdan zevk alırız ve daha fazla sorumluluk almaya çalışırız ehh bazen de yoruluruz. İşte yorulduğumuz anlarda esnekliğimizi yitirdiğimiz zamanların yükünü hafifletir düşüncesiyle gevşemeye çalışırız.
Bakış açımızı değiştirmeye çalışırız zira aslında bulunduğumuz bakış açısıdır üzerimizdeki yükü arttıran. Dostlara sorarız, çevremizdekiler nasıl algılıyor öğrenmeye çalışırız, kitap okuruz vs. vs. Tabi herkesin bir açısı olunca herkesin algısıda farklı olur.
Bazen düşünüyorum da hayat bir ayna ise ve aynada...
Düşüncelerimi…
Duygularımı…
Duruşumu…
Davranışlarımı…
Gördüğüm bakış açım ise, ağladığımda ağlayan yüzümü, güldüğümde ise gülen yüzümü görüyorsam.
Hayatımızı aldıklarımız ile verdiklerimizden oluşan bir düzlemde yaşıyorsak.
Hayat bir ayna ise ve ben yüzümdeki hüznü, hayal kırıklığını gördüğümde üzüleceksem ve aynada üzüntümü göreceksem, gördüklerimden memnun olmak için hayat aynasına sevgi, umut ve huzurla bakmalıyım.
Gerçi bu ayna bazen onun bunun öfkesini, korkusunu, heyecanını ve beklentilerini gösteriyor ve ben sandığım görüntünün kime ait olduğunu anlamıyorum ya neyse...
Hayat aynasında kalıplarımızı görürüz. Düşünce, duygu ve davranış kalıplarımızı...
Duygu dünyamızı da hapsetmişiz sınırların hatta kalıpların içine.
Verdiklerimizden ziyade aldıklarımızdan mutlu olduğumuzdan olsa gerek almaktan daha çok hoşlanıyoruz.
Bizim ayna aslında sınırlarımızı, kalıplarımızı gösterir olmuş. Herşeyi kalıplaştırdığımız için yaratıcılığımızda bu kalıplardan nasibini almış. Hayallerimizde bile kalıpların dışına çıkamamışız.
İlginçtir...
Nasıl düşüneceğimiz, ne hissedeceğimiz, nasıl davranacağımız kısacası nasıl olacağımız ile ilgili kalıplar çakılır ve bir güzel dökülürüz o kalıplara…
Tabi bazılarımız uygunsuz davrandığında büyüklerimiz “Bunun kalıbında iş yok” diye boşuna dememiş.
Hep daha fazlasını istediğimizden bir türlü memnun ve tatmin olamamış bir görüntümüzde olur hayat aynasında.
Resimlerde hep önce kendimize bakar ve çevremize hep kendimizi sorarız. 
“Nasılım?” dediğin her soruda aslında kalıbınızı sorarsınız. 
Hani bazen kızınca “Kalıbına” diye başlarlar ya söze. 
Sarp Kaya
Kayıtlı
(*_*)"Insanda yoksa edep,neylesin medrese mektep.Okusa,alim olsa,yine merkep,yine merkep!"
