sonumuzu unutmağa değil miydi?
sonlu çizgilere o kadar bağlandığımız,
bir güzel söz, gülünce çukurlaşan yanak
ve bir ses şimdi süzülen anılardan
sonumuzu unutmağa değil miydi?
hep seni anmağa değil miydi?
pişmanlık kanatlarını kuşandığımız?
suçlar gururumuzu kırar, eksiltirdi
sonra pişmanlık gelir, sana yükseltirdi...
nedâmet zevkine alıştıksa,
hep seni anmağa değil miydi?
ama günahla kuşanılan, bu kanatlar,
senden uzaklaştırırmış; düşünmedik.
bilemedik fakat ne değişirdi bilsek?
sonumuz yine iterdi, bu çıkmaza bizi
ve tanrım şimdi sana yakın değilsek,
neyi değiştiriyor üzüntümüz?
neyi değiştirir ki üzüntümüz?
nedâmetsiz erişilmez mi mutluluğa?
ömür boyu aramaktan yorulmuş,
kapını çalacağız soluk soluğa;
senden bir ses gelecekse eğer,
ne soracaksa sorsun melekler.
bu gürültülü sessizlikten
diğer yanda çektiğimiz yeter.
Hüsrev Hatemi
