Ben Mi? Evet.../Ataol BEHRAMOĞLU

[@sen@]

Ben mi? Evet...
 Bir gün çıkıp gideceğim kapıları, evleri, dergileri, hüzünleri bırakarak...
 Bir çiçek merhaba diyecek...
 Hoş geldin diyecek dağ...
 Orman gülümseyecek...
 Anımsayışların, bekleyişlerin, ümitlerin yada Ümitsizliklerin
 Hırsların, yarışların, tasaların kalktığı yerde

 Tam anlatanın kaldığı yerde başlayacak şiir...
 Hiç kimseye seslenmeyen,kendi kendine yeten sadece...
 Kendi mantığı; kendi güzelliği içinde tutarlı...
 Ama halkın yaşantısı girecektir oraya, çünkü yaşayan büyük
 bir şeydir halk...

 Deniz ve ufuk girecek, karınca yuvaları, gökyüzü, kozalaklar
 Ve kopuk ve artık hasetsiz bir aşk...
 Yani sevişmek denizle,koşulsuz, önyargısız,hesapsız...
 Yani uzanmak ve düşünmek binlerce yıl..
 Doğan, ölen ve yaşayan şeyleri...
 Doğumu, ölümü ve yaşamayı
 Yani dingin ve büyük olan herşeyi anlatmak...

 Ben mi? Evet .Çıkıp gideceğim bir gün...
 Tasasız, gözyaşsız,geride birşey bırakmadan ve birşey Beklemeden ilerde...
 Sadece yağmur sularından pırıl pırıl bir yürek
 Artık kendi kendinin anlamı ve nedeni olan bir yürekle...

 Ataol BEHRAMOĞLU

[uSLaNMaZ]

Ben mi? Evet .Çıkıp gideceğim bir gün...

 :ağla:

[*Laz kızı*]

Ben mi? Evet .Çıkıp gideceğim bir gün...

 :ağla:

bolaki bolaki....bu gittiğin gün en gzüel gündür bilesun...

şiir için teşekkürler...

[nigner]

"Ben mi? Evet...
 Bir gün çıkıp gideceğim kapıları, evleri, dergileri, hüzünleri bırakarak...
 Bir çiçek merhaba diyecek...
 Hoş geldin diyecek dağ...
 Orman gülümseyecek...
 Anımsayışların, bekleyişlerin, ümitlerin yada Ümitsizliklerin
 Hırsların, yarışların, tasaların kalktığı yerde"

bütünüyle harika..
teşekkürler...