Osmanlı Padişahlarının ResuluALLAH (s.a.v) Sevgisi
"…Ona inananlar, destek olup savunanlar, yardım edenler ve onunla birlikte indirilen nuru izleyenler; işte kurtuluşa erenler bunlardır." (A'raf Suresi, 157)
Üç kıtaya yayılan ve fethettiği yerlerde yıllarca adaletle hükmeden Osmanlıların, bu imparatorluğu üzerine bina ettiği temellerin başında, "Peygamber Sevgisi" gelmektedir. Şevkle, aşkla çıktıkları her seferde ve kazandıkları her zaferde Peygamberimiz (sav)'in sünnetine uyarak Yüce ALLAH'ın rızasını kazanmayı gaye edinmişlerdir. Osmanlı sultanları, hayatları boyunca hep bu gayeyi gözetmiş ve Peygamberimiz (sav)'e duydukları hürmet ve muhabbeti her fırsatta ve fiilen de ifade ederek bu duyarlılıklarıyla müminlere örnek olmuşlardır.
Tarih, Osmanlı padişahlarının, bu asil duygularını her zaman ve mekanda açığa vurmalarının sayısız örnekleriyle doludur. Osmanlı, devlet haline geldikten hemen sonra kurduğu askeri birliği, "Peygamber Ocağı" payesiyle (rütbesiyle) onurlandırmış; askerine de "Mehmetçik" adıyla hitap etmiştir. Ordusuna verdiği isimlerden bir diğeri de, "Asakir-i Mansûre-i Muhammediye"dir. (Hz. Muhammed'in (sav) askerleri) Devletinin başka bir adını ise, "Devlet-i Aliye-i Muhammediye" koymuştur.