Aşk için ölmek denildiğinde aklıma hep Ahmet Yesevî ve onun Hz. Peygamber’e duyduğu aşk gelir. O öyle büyük bir âşıktı ki, Efendisinin dünyadan göçüp gittiği yaşa geldiğinde, yeryüzünde yaşamanın kendisine haram olacağını düşündü ve bedenini toprağın altındaki bir hücreye hapsetti. Ve ölünceye kadar da orada yaşadı.Bundan güzel bir “beşeri aşk” ve “aşk için dünyadan vazgeçmek” örneği var mıdır?