Atatürk, Amasya’ya yaptığı bir yurt gezisinde, yanında oturan valinin kulağına eğilerek sorar: “Kimdir şu tam karşımızda oturan uzun sakallı adam?”
Vali yanıt verir: “Efendim, kendisi ŞIH’tır. Yörede çok hatırlısı vardır.” der.
Atatürk, ŞIH’ı yanına çağırtarak: “Bak bana... İmamın ölçüsü sakalın boyunda değildir. rica etsem de şunu, en azımdan Peygamber Efendimizinki kadar kısaltsan,” der. Eliyle de boyun altı hizasını gösterir. ŞIH: “Emrin olur Paşam” diyerek yerine çekilir.
Aradan günler , haftalar ve aylar geçer. Atatürk bir akşma Amasya’daki ŞIH’ı hatırlar. Amasya valisini telefonla arayıp durumu sorar. Vali. “ŞIH’ın sakal boyunda en ufak bir kısalma olmadığını, aksine kimselere de el sürdürmediğini anlatır.” Atatürk, telefonu kapatıp eline bir kağıt kalem alır. Ve az sonra nazırını çağırıp yazdığı yazıyı Amasya Valiliğine tebliğ etmesini ister. Ertesi gün Amasya’dan bir haber gelir ki, ŞIH Efendi Ata’yı görmek üzere Ankara’ya yola çıkmıştır. Sakal tamamen kesilmiş, sinekkaydı bir traş olunmuş, saçlar kısaltılmış, kılık kıyafet baştan aşağı değişmiş, bambaşka bir görünüme bürünülmüş...
Atatürk’ün mesai arkadaşları bu değişimi anlayamaz ve Ata’ya sorarlar: “Aman Paşam... O ŞIH ki sakalına el bile sürdürmezdi. Siz ne ettiniz de sakalını kökünden kesmesini sağladınız?” Atatürk, gülümser ve sonra da yanındakilere dönüp: “ Dün akşam Amasya Valiliğine bir yazı gönedridim. Ve ŞIH’ı Afyon’a Vali atadığımı bildirdim.” der. Ardından da yeni bir yazı hazırlayıp bu yazıyı da ŞIH’a vermesini söyler. Yazıda şöyle demektedir: “İnancın ölçüsününün sakalda olmadığını anladığına sevindim... Valilik meselene gelince... Koltuk uğruna, bu gün sakılndan vazgeçebilen, yarın başka şeyler için milletinden bile vazgeçebilir. Seni böyle bir ikileme mahkum bırakmalıyım. Kal sağlıcakla” der.
