Beden ve Gönül
Bu gönülün ahrettendir,
Ve bedenin asli dünya,
Gönül ahbabı Allah’tır,
Bedenin ahbabı hava.
Dünyada gönül şaşkındır,
Bu nedenle feryat eder,
Vatanı dünya değildir,
Ve her zaman uçmak ister.
Bütün dünya ile feza,
Bu Derde sığmaz dar gelir,
Gönülün meyili hava,
Bu dünyada gurbet çeker.
Eğer seversen ruhunu,
Geçersin tenden havadan,
Gönül hasret ile dolu,
Ayrı kalmaz vatanından.
Ama eğer sen seversen,
Hem Havayı hem bedeni,
Bu toprakta kalacaksın,
Yanında dünya dertleri.
İnayetini belirtse,
İlhamını gönderecek,
Kulunu hazırlatırsa,
Hürmetli olup dönecek.
Zahir olan dünya ise,
Tanrıya işaret eder,
Beden çamur toprak ile.
Gönül deryaya benzer.
Güneş doğduğu zamanda,
O Samanyolu yok olur,
İşaret şimdilik reva,
Tenhalıkta sır bulunur.
