Daha ayrılığını ilk serkeş adımında başladım yazmaya.
Ve daha ilk durakta anladım,
Hasretin artan veya azalan bir duygu olmadığını.
Gurbetin raylarına çıkınca,
İlk siren sesinde irkildim;
Yarin buğulu sesini duymuşçasına.
Yeni besmele çekilmiş dualar tadında başladı hasret.
Eğer ki özlem varsa
Zihninin üstü örtülü düşüncelerinde,
Hasreti hissediyorsan yüreğinini biryerlerinde;
Ne farkeder ki
Vuslat hasretin akabinde,
Ha üç gün erken Ha beş gün geç.
Küfrünü salıverdiğin gecelerde
Buz kesiği ateşlere gark ederken yüreğini,
Artar mı - azalır mı dersin hasretin silsilesi_?
Özlemin üzerine eklersen ki mesafeleri:
Rakıya kattığın su gibi dağıtıverir efkarın sihrini.
Gördüğün gibi sevgili şimdi gidiyorum.
İstemesem bile, akarsuyun dışına çıkamadığı yatağı gibi.
Şimdi özlemem mi sanıyorsun seni?
Daha kader hasret rüzgarını gönderirken içime,
Geldi oturdu özlemin,
Yüreğimin en mahrem yerine.
Vuslatım var mıdır bilinmez,
Lakin içimdeki özlem nicedir görülmez.
Elbet döneceğim Mavi Sevdam, senin için.
Bekle beni sevgili,
İlk gün olduğu gibi,
Artmamış azalmamış Hasretinle,
BEKLE...
-alıntıdır-
