TuTsAk

[verdena]

Umutlarım yeşerip süzülüyor,
Her güneşin doğuşuyla bir gece daha zindana giriyor.
Benim o sana mahkûm olan…
Kaybolma gözlerimden,
Dağılma hiçbir zaman örülü duvarlarımın ardına,
Ki umutlarım sana yasak Bedenim yırtılan geceye mahkûm,
Sensiz her lahza sessiz kuyu diplerinde geçiyor.
Sen bana lal kesilme yar…
Çırpınıyorum,
Yoluna milyon defa serdim cansız bedenimi,
Renk ver ayak tozunla,
Şimdi bile bile ağlıyor, bile bile kanıyor kalbim.
Tutunuyorum parmak uçlarımla hayata.
Ufacık bir yel bile alır mabedine,
Sen bana ne dersen de, Git de bana;
Kal de,
Yağmala,
Üzerime savur sancıları,
Çekme sen sevdanın ağır yükünü
Karanlığıma ışık ol,
Yüreğimden süzülen umutlarım ol,
Herşeyimle ben sana TUTSAK…
 

[uSLaNMaZ]

+1967