Korkuyorum söylemekten
içimden geçip gitmeyenleri
birikiyor biliyorum taşacak bir gün
lavaboda biriken sular gibi
ıslatacak her yeri
kızacak annem babam
her şeyi ben doldurmuşum
ben taşırmışım gibi
söylemek istiyorum aslında
öğretmenime böyle olmadığını
anlattığı şeylerin
ama korkuyorum kızınca dilini ısırıp
yumruğunu sıkınca
tokadı not defteri gürleyen sesiyle
korkuyor ve susuyorum
güzel şeyleri
korkuyorum yanlış söylemekten
herkesin doğru bildiğini
korkuyorum oyuna alınmamaktan
sınıfta kalmaktan sevilmemekten
gece büyümem gerektiğini söylüyor büyükler
gölgeler itekliyor beni durmadan
dua ediyorum
cesur olayım korkmayım diye
sığınıyorum insanlardan Rabbime
güneşli günleri benim için
tatlı rüzgârları, sevinçli yıldızları
benim için yaratmış diye seviniyorum
seni ezdirmem kimseye korkma
yanındayım seni seviyorum diyor
seviniyorum utanıp
siliyorum gözlerimi…
alıntıdır
Romantizm Forumu
Konu: BOŞVER BOŞ İNSANLARI (Okunma sayısı 951 defa)