Hiç kimsenin dizlerine dayamadım başımı
Ve gözlerinin rengi içinde ağlamadım
Ben yalnızca senin için ağladım sevgilim
Zor günlerimde olmadığına değil
Neden yanımda yoksun diye sormadığına ağladım
Ne haldeyim diye meraklanmadığına değil
öykümüze sahip çıkmadığına ağladım
Karanfiller dökmediğin yollarıma ağlamadım
Mutlu ol yeter derdin ya bunada değil
Aynı yastığa baş koyamadığımız için ağladım
Her aradığımda bulamadığım için değil
Her bulduğumda kaybettiğim için ağladım
17 yaş heyecanında olmadığım için değil
Geç kalmış geç kalmış dönüşün için ağladım
Aşkımıza mahkum kalışına ağlamadım
Başka bir gönülde oluşuna da değil
Sevdamızın özgür olmadığına ağladım
Pembe panjurlu evimiz olmadığı için değil
Baharda bir tomurcuk içinde açamadığımıza
Ve mutlu yuvamızın bahçesinde koşan yavrularımız olmadığına ağladım
Ben mahçup sevdamız için değil
Yıllar sonra tesadüf karşılaştığımızda
İki yabancı bile olamadığımıza ağladım
Genç yaşımda seni kaybettiğim için değil
Aşk öykümüzle yaşlanamadığımız için ağladım
Sev de nasıl seversen sev deyişine değil
Ellerimi uzattığımda boşlukta kalışına ağladım
Hani hep korkardın ya bir daha aramazsan sormazsan diye
şimdi aramıyorum sormuyorum ve sevdiğim bunların hiç birine ağlamıyorum
Beni bu köhne dünyada unuttuğuna ağlıyorum sevdiğim
Sen beni unutmuş olsan da artık ağlamıyorum
Ve sevgilim bir gün ölürcesine ağlarsam eğer
Bu senin beni unutmuş olduğundan değil
Benden habersiz benden habersiz ölümünden ölümünden olur sevgilim
Murat İnce