Affetmenin saflığı..

[verdena]

Bir gün trenle seyahat eden birisi tesadüfen son derece huzursuz olan genç bir adamın yanına oturmuş. Bir sure sonra genç adam uzak bir hapishaneden henüz çıkmış bir mahkum olduğunu açıklamış. Mahkumiyeti ailesine o kadar utanç vermiş ki ne ziyaretine gelmişler ne de bir mektup yollamışlar. Ama fakir oldukları için seyahat edemediklerini cahil oldukları için mektup yazamadıklarını umuyor; her şeye rağmen kendisini affetmiş olmalarını hayal ediyormuş.

Ailesinin işini kolaylaştırmak için kendilerine mektup yazıp tren kasabanın eteklerindeki çiftliklerinden geçerken bir işaret koymalarını söylemiş. Ailesi kendisini affetmişse raylara yakın bir elma ağacına beyaz bir kurdele bağlayacaklarmış. Eğer kendisinin geri dönmesini istemiyorlarsa hiç bir şey yapmayacaklar o da trende kalıp Batıya gidecek belki de bir serseri olacakmış.

Tren kasabasına yaklaşırken heyecanı o kadar artmış ki pencereden dışarı bakmaya cesaret edemiyormuş. Kompartıman arkadaşı kendisiyle yer değiştirip onun yerine elma ağacına bakacağını söylemiş. Bir dakika sonra elini genç mahkumun koluna koymuş

"Şuraya bak" demiş.

Göz pınarlarında biriken yaşlarla gözleri parlıyormuş.

"Her şey yolunda bütün ağaç bembeyaz kurdelelerle bezenmiş".

O anda bir ömrü zehirleyen tüm acılar adeta birden dağılmış kaybolmuş.

"Affetmezseniz sevemezsiniz. Sevgisiz hayat da anlamsızdır"

[brun0*]

verdena nerden buluyorsun bunları yaf güzeLmiş

[@sen@]

Güzelmiş; teşekkürler.

[uSLaNMaZ]

"Affetmezseniz sevemezsiniz. Sevgisiz hayat da anlamsızdır"


tşkler, ana düşünce hoş...

[verdena]

Sevginin tarifi yok, mükemmel birşey birtek hissederek anlaşılan ve yaşayarak tadılan bir duygu..
Bu güzelliği kalbimize koyan Allah cc bizi o fıtratta yaratmıştır.. Hayatımızı önümüze sunmuş sevgi gibi bir mücevherle süslemiştir..
Eşsiz bir sanat, ince bir edebiyat sevmek ve sevilmek gönüllerin ilaçı huzursuz kalplerin şifası gerçekten hakiki sevgi insanı etkileyen birşey..
Züleyhanın yusufa olan sevgisi beşeri idi öyleki beşeri sevgi rahmani hakiki sevgiye dönüştü..
Rabbim bize önce insanı sevmeyi öğretti tıpkı bir bebeğin büyümesi emeklemesi sonra yürümeyi öğrenmesi gibi..
Herşey insanı insanlığı sevmekle başlar, beşeri sevgilerimizin rahmani sevgide noktalanması temennisiyle..

benimde hoşuma giden bir yazı idi..