Koyumuz Hakkında Herşey

[kuleva yavuz]

YEŞİLALAN (HOLAYİSA) KÖYÜ







İlçeye uzaklığı 4 km’dir. Nüfusu, 2000 yılı sayımına göre 619’dur.

1486 yılına ait arşiv kayıtlarında Çaykara ilçesi sınırları içerisinde gösterilen 4 köyden biri de Holayısa’dır. 1681 tarihli Avariz Defterinde belirtildiği gibi, önce Zeleka, XX.yy. başlarında Baltacılı ve daha sonra Kayran bu köyden ayrılıp muhtarlık olurlar. Coğrafi yapısı nedeniyle Yeşilalan ile Baltacılı köylerinin mahalleleri içiçedir.

Yeşilalan’a bağlı mahalleler şunlardır; Bayramlı, Düziçi, Tatlısu, Terzili, Darboğaz, Tepebaşı, Kestanelik, Karşıyaka, Yayla, Orta ve Yenimahalle. 1959 sellerinden sonra 1965 yılında Van’a önemli sayıda aile göç etmiştir.



Önceleri, bahçe tarımına oldukça geniş yer ayrılan köyde, bugün sınırlı ölçüde çay, fındık ve mısır üretimi yapılmaktadır.

Bölgede dini alanda büyük üne sahip Hacı Ferşat Efendi’nin adına kurulan vakıf buradadır. Atatürk’e Kurtuluş Savaşı sırasında destek fetvasına imza atan Mehmet Kamil Efendi de bu köydendir.

İlçe, merkezine betonlanmış yolla bağlıdır; su ve elektrik sorunu yoktur.

Köyün yaylaları Kama, Çahmut, Tufa, Ançumah ve Bahiça’dır.

BALTACILI KÖYÜ
İlçe merkezine uzaklığı 5 km'dir. 2000 yılı sayımına göre nüfusu, 168'dir.
Tarihi geçmişi gibi arazileri ve evleri de Yeşilalan Köyü ile iç içedir. Özellikle Sarıkamış kuşatmasında ikiyüze yakın gencini şehit veren Holayısa köyünün ileri gelenleri, çocuklarını askere göndermemek için köyü iki muhtarlığa ayırmayı (Başka köyden evli olan askere alınmıyordu.) bir çözüm olarak düşünmüşlerdir. 1915 tarihli İçişleri Bakanlığının kayıtlarında adı Baltacılı olarak geçmektedir.
En önemli geçim kaynağı aile tarımı ve hayvancılıktır. Fındık, mısır, fasulye, patates en önemli tarım ürünleri arasındadır. Son zamanlarda çay az da olsa ekonomik girdisi olan bir tarım ürünü olarak önem kazanmaktadır. Bir başka geçim yolu da gurbetçiliktir.
Yol, su, elektrik ve haberleşme sorunu yoktur.
Köyün yaylaları; Manoşera, Bacıha, Ancumah'tır.

[kuleva yavuz]

HOLAYSA- YEŞİLALAN KÖYÜ MUHTARLARI


Köyümüzde muhtarlık yapan kişilerle ilgili yapmış olduğum araştırmada Osmanlı döneminin son yılları dahil olmak üzere 1885 yılına kadar inebildim. Bu tarihte incelediğim ve Holaysa köyü ile Zeno köyleri arasında vuku bulan otlak anlaşmazlığına son veren ve iki köyün ileri gelenleri tarafından birlikte imza altına alınan vesikadır.(Köyümüzle ilgi en eski ferman 1739 tarihli fermandır. Bunu Köyümüzün tarihinde işleyeceğim) Bu vesikada imzası olan isimler şunlardır. Eskiden imzalar sarı bir metalin üstünde isim kazınarak evrakın üstüne imza diye vurulurdu.
A.kemal Sevinç’in Özel Arşivi


1900 lü yılları başında köyümüzde ikamet eden insanların arasında devredilen arazide ilk muhtarın ismine rastlıyoruz. Bu senette Holaysa Muhtarı ve azalarının isim ve imzalarının yanında köyün imamının da ismi yer almaktadır. Bu dönemde Muhtar Sunecioğlu Muhammet Efendi, Aza Kumkumoğlu Ahmet Efendi, Aza Koçoğlu Salih, Aza Ahmet (sadece mühürü var) ve mühürü okunamayan başka bir aza ile Holaysa İmamı Hasan’ın imzaları bulunmaktadır. 1900 yılından 10 yıl öncesine gittiğimizde yani 1890 lı yıllarda da Sunecioglu Muhammet Efendinin muhtar olma ihtimali ağır basmaktadır. (nedeni ise bu kişinin 20 yıl muhtarlık yaptığı söylentisi rivayet yolu ile gelmitir.) Birinci Dünya savaşının çıkmasıyla Sunecioğlu Muhammet Efendi Osmanlı İmparatorluğunun ilan ettiği seferberliğe katılmış ve geri dönmemiştir. Rus işgali 1916-1918 arası ve kurtuluştan 1923 e kadar köyümüzde muhtar yoktu. 19263 te kurulan Cumhuriyetin ilk yıllarında resmi arsivlerde yaptığım araştırmada 1932 ye k adar muhtar isimlerine rastlamadım ancak bu konudaki araştırmam halen devam etmektedir kısa zamanda bu dönemi de araştırıp sizlerle paylaşacağım. Osmanlı İmparatorluğundan günümüze kadar kullanılan muhtar mühürleri ile Osmanlı dönemindeki bekçilerin kullandıkları künyeler. (mühür)