Dr. Ruskin, Amerikan tıp birliği dergisinde yayımlanan aşağıdaki yazısında, komik bir yanlış anlamanın kişide nasıl tümü ile farklı bir yaklaşım duygusu oluşturabileceğini anlatmaktadır.
Dr. Paul Ruskin, öğrencilerine yaşlanmanın psikolojik belirtilerini öğretirken onlara şu olayı okudu:
"Hasta ne konuşuyor, ne de söylenenleri anlayabiliyor. Bazen saatlerce anlaşılamayan şeyler geveliyor. Zaman, yer ya da kişi kavramı yok. Yalnızca nasıl oluyorsa kendi adı söylendiğinde tepki verebiliyor.
Son altı aydır onun yanındayım, ne görünüşü için bir çaba harcıyor ne de bakım yapılırken yardımcı oluyor. Onu hep başkaları giydiriyor, başkaları yemek yediriyor ve yıkıyor. Dişleri yok, yiyeceklerinin püre halin de verilmesi gerekiyor. Giydiği gömleği salyalarından dolayı sürekli leke içinde.
Yürüyemiyor, uykusu sürekli düzensiz. Gece yarısı uyanıp çığlıkları ile herkesi uyandırıyor.
Çoğunlukla mutlu ve sevecen olmasına rağmen, bazen ortada bir neden yokken sinirleniyor. Biri gelip onu yatıştırana dek feryat figan bağırıyor."
Bu olayı öğrencilerine okuyan Ruskin, Böyle birinin bakımını hiç bir ücret almadan üstlenip üstlenemeyeceklerini sorar.
Öğrencilerden hiçbir yanıt alamayan Ruskin kendisinin bu işi seve seve yaptığını ve onların da yapmaları gerektiğini söyledikten sonra hastasının fotoğraflarını dolaştırmaya başladı.
Fotoğraftaki doktorun altı aylık kızıydı...
