Tut ki; her yol denize çıkar.
Tut ki; ben de çağlarım kendime günün birinde.
Ve tutulurum gözlerinin pençesinde, Hesapsızca
Alelade bir sokak ortasında.....
Tutki birgün..
Silkinirim yanlızlığın kekremsi kokusundan
Arkama katıp söylenmişleri
Dişimin kavuğuna yetmemiş sözcükleri kusarım bir bir..
Hüznüme bir yudum menekşe moru karıştırıp
konarım bahar dallarına apansız
Öksüz bir hazan sabahında..
Tut ki;kokunu duyarım asi bir tomurcukta
yada bir bardak çayın tüten dumanında
Tut ki;
Durulurum birgün..
Durgun sulara yansırım
Bulanmadan..
bulunmadan..
Tutki;
Azad olur kurtulurum sürgünlerden..
Cesaret çalıp ötelerden
Vuslat eşiğine bir adım daha atarım
Tut ki;
Seni ararım..
Yitirdiğim anda kazanırım
Uğrunda yaralı sitemler kanatlandırdığım
Tutki vurulurum gözlerine
Bir yalnızlık hikayesinde
Nİhayetinde
Kaybolurum
“Yar” girizgahının ilk hecesinde
Tutki....