Gönderen Konu: Papatya Tarlası/Ceyda Arslan  (Okunma sayısı 1138 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Çevrimdışı @sen@

  • Premium Üye
  • *******
  • İleti: 4979
  • Rep Puanı: +100/-0
Papatya Tarlası/Ceyda Arslan
« : Şubat 10, 2012, 04:50:20 ÖS »


Bembeyaz bir papatya tarlası üzerinde ben,
 Uzanmışım boylu boyunca..
 Kollarım iki yana düşmüş
 Kocaman kucaklıyorum güneşi..
 ..Sen gibi..

 Dizlerimi çekip kendime geriniyorum bir sağa..bir sana doğru…
 Gökyüzü üzerime düşüyor sanki
 Gülümsüyorum..

 Hiç bu kadar hafif olmamıştın sankii : )

 Bir bulut geçiyor sonra
 Bir tek damla düşüyor burnumun ucuna
 “Çiğ damlan” olduğum geliyor aklıma
 Hani senin “hınzır” dediğin burnumun ucunda
 hissettiğim andaki gibi dudaklarını
 Kapatıyorum gözlerimi..

 Buluta sarılıyorum sonra kocaman
 – sen gibi…

 Milyonlarca papatyadan en az birinin
 nasılsa seviyor diyeceğinin rahatlığı ile,
 Sevdiğine inanmayı seçiyorum..

 Hayata sarılıyorum kocaman..
 Yaşama….

 Sonra doğrulup uzandığım yerde
 Bağdaş kuruyorum..

 Bana bakan papatyaların en güzellerinden taç yapıp
 Sadece yanımdayken özgür bıraktığım saçlarımın arasına yerleştiriyorum
 Prenses oluyorum.

 Ayağa kalkıp
 ..ben gibi…
 İki yana,
 sonsuzluğa açıp kollarımı,
 dönmeye başlıyorum yavaşça..

 o vakit,sen,
 Rüzgar kokuyorsun !
 Umut kokuyorsun!
 Yaşamak kokuyorsun!

 ve ben,
 Hissettikçe seni
 hızlanıyorum..

 Tüm bedenimde var ettiğim bir anda seni,
 haylırıyorum dünyaya !!
 HAYAT SENİ SEVİYORUM (!)
 HAYAT SENİ SEVİYORUM !!

 gülümsüyorum..

 Yetişemediğim aşkların keşkelerinden kaçar gibi,
 Beni bekleyen prensime koşar gibi!..
 Bir nefeste içime çekip tek solukta harcar gibi seni!!!

 DÜNYAYI kavalye seçip kendime,
 Dönüyorum tüm hızımla…

 Ve bağırıyorum
 HAYAT SENİ SEVİYORUMMMMM (!)
 Hayat seni seviyorum…

 Sonra öyle bir şey oluyor ki…
 Anlatılmaz…

 Bir gölge..
 Adı -sır- açıklanamaz…

 Nelerden sonra,
 bir pencere varoluyor…
 gün,ışığını
 çiğ damlası prensesinin gözlerinde dolaştırırken,
 Açıyorum gözlerimi..

 Ellerim yanağımın altında, cenin gibi kıvrılmış bedenimde
 Sabah olmuş diyorum….

 Mahsunluktan çok uykunun verdiği mahmurluk ile rüyanın başladığı yerde,
 Ki bu kez papatya desenli çarşafın üzerinde,
 geriniyorum yatağımda….

 Kimbilir diyorum belki de rüyalar gerçek olmak içindir….

 Adı sır sevdiğim,
 Sırf içinde sen olduğun için!
 Ve bir gün ,
 Rüyamın gerçek olabileceğini bildiğim için!

 Sadece İKİMİZ İÇİN!
 BU HAYATI EN ÇOK PAPATYA TARLALARINDA SEVİYORUM....




 Ceyda Arslan
Zordur benimle yürümek. Bunu benimle yola çıkanlar bilir, hepsi yarı yolda gittiler. Suç kimde? Ben zoru seviyorum, onlar sevmiyor. Yapacak bi şey yok. Suçum var mı? Tabi ki var. 'Zor yola, kolay kişilerle çıkmak en büyük hatam'.