Aylardan Ağustos Günlerden Hüzün

[@sen@]

Aylardan Ağustos, günlerden hüzün
Saatler yine azdırıyor yürek acısını
Zamanın adı sen
Yelkovan hızla kaçarken karanlığın kuytularına
Akrep; acelesi yok düşürüyor beni hüznün kucağına
Aheste aheste, salına salına
Kaçırıyor her zaman ki gibi güneş silik görüntüsünü
Bastırıyor akşamın kasvetli gürültüsü
Ve yine başlıyor bir karanlığın öyküsü

Biliyorum, yine acıyacak içimde bir yer
Saplanacak ahu gözlü eşsiz bir hançer
Yalnızlığımla köşe kapmaca oynayacağım yine
O kovalayacak ben kaçacağım
Oyunun galibi belli
Ben kaybedeceğim her gece olduğu gibi
Bir çizik daha atacağım gönül defterimin mağlubiyet hanesine
Averajım eksilerde ulaşacak yeniden zirveye

Gece tüm ihtişamıyla yaklaşıyor ağır ağır
Fayda yok istersen avazının çıktığınca bağır
Duyacak olan yok ki, kulakları olmuş sanki sağır
Kader diyorum adına, içime çektiğim bir nefes kahır
Ardından meyveleri gözyaşlarımdan süzülüyor satır satır
Ve sana yazıyorum görmeyeceğini bile bile
Umutsuzca yazıyorum, işliyorum yüreğime sabır sabır

Geceler ahhhh geceler
Sonsuz düşlerimdeki kırık heceler
Uykularımın düşmanı masum esintiler
Sizi yendiğim gün
Biliyorum ki kendimi de yeneceğim
Ve hüznün adını o zaman sileceğim
Tek çarem;
Bekledim ve yine bekleyeceğim

Alıntıdır