Ellerim Hüzün Kokar Benim...
Yorgun geçen yılların sarhoşluğundan mıdır bilinmez,
Ellerim titrek ve hüzün kokar
Gece,
Korkularımın düğümü
Matem,
Üşüyen gecenin üstünü örter
Vurur çenelerim,
Ya soğuktan,ya korkudan
Nice tutkulu sevdalar sardı başımı,
Kimbilir kaç sevincin yasını tuttum
Yokluk,
Yürekleri kavuran yangın misali
Keşke,
Geç kalmışlığın son pişmanlığı
Vakit,
Göç vaktini bekleyen kuşlara benzer avuçlarımda
Yitip giden sadece ben değildim
Ruhum,bedenimle,
Saatim,zamanla kavgaya tutuşmuş
Ve ben,
Ayyaş bir denizin ortasında,
Yudum yudum efkara kandım
Ellerim hüzün kokar benim
Sorma nedendir
İşte bu yüzden,
Dokunamam benliğine…