Bir Sözüm Var Sana, Söylemek İstediğim / Sayat Nova

[@sen@]

Bir sözüm var sana, söylemek istediğim –dinle sabırla, gözümün nuru;
Dolmuştur bu gönlüm dinmez bir cemalin görme arzusuyla, gözümün nuru.
Nasıl bir günah işlemiş bulunmuşum ki küsmüşsün bana, gözümün nuru.
Gözümde tütüyorsun sen, dünya malı kalsın başkasına, gözümün nuru.

Bir kan denizi var kalbimde, gözyaşıyla doludur sonsuza dek gözlerim;
İy’leştiremez yaramı hiç bir merhem, sevdiğimin varlığıdır tek çarem.
Aşktan bütün bütün hasta, yatarım ve arzular gözlerle yolun gözlerim;
Ben öldüğümde gelmişti o, duyan olmadı başkaca, ahlarını, bilirim.
 
Gelmiştir bahar, buraya bütün bütün, şendir çayırlar yaprak ve çiçekle;
Yayılmıştır tepelere menekşeler, bülbülün gönderdiği, kulübeye.
Fakat neden duyulamaz ki sesi? dikenli ağaç, bu zalim gücün niye?
Gelmiştir dalların, kalbini o’nun; yas tutar durur gül, kendi kulesinde.
 
Cezbetmeye kalkmış o’nu gelincik ve aklını çelmiş gezinen bülbülün,
Hayal etmekte iken gülü, bir tutam fesleğen ile bağlanıp sarılan.
Kimse acımadı ki o’na; kopardı aldı gülü, vadiye ilk uğrayan.
Yazık, çaresiz bülbül; yakaladı çalı, deldi narin bedenini o’nun!
 
Bilir tanrı, ömrüm, koca bir hiçtir sadece; zevkle adadım sana onu.
Gel ki, tadalım zevklerini aşk’ın, bırak kıskansınlar başkaları bunu.
Amadeyim her emrine, görür müyüm sandın cemalinden başkacasını.
Mümkünse eğer ölümsüz olman, yalnız benim aşkım ölümsüz yapar seni.
 
Ve bil ki sen, yaram olsa binlerce, çıkmaz dudaklarımdan bir tek yakınma:
Hükümdarımsın sen benim, hükmetmez hiçkimse bana, senden başkaca.
“Kalpsiz seni, ölüm değil idir ölüm, ölen için” demekte sayat nova
“Lülelerinle, gözümün nuru, kalmış mıdır bir şey, yas tutmaktan başkaca.”
 
 
Sayat Nova