Gönenli Mehmed Hocaefendi, şefkatli vaazlar verir, telkinlerde bulunurdu. Vaazlarını hanımlar da takip ederdi. Bir seferinde;
- Hanımlar! Allah’ın size lütfettiği fıtri güzellikleri kâfi bulun, yabancılardan getirilen boyalarla kendinizi çirkinleştirmeyin, size iman, İslam, ahlak güzelliği yeter! dedikten sonra bir ilavede de bulunmuştu: ‘Tırnaklarınızın üzerine altına su geçirmeyen kalınlıkta boyalardan sürmeyin, abdestinizi, guslünüzü zorlaştırmayın!..’
Tam bu sırada hanımların arasından bir ses yükseldi: ‘Bu ne biçim vaaz, yirminci asırdayız, böyle de konuşulur mu? Bizim boyamıza ne karışıyor?’
Hocaefendinin susması üzerine sesini daha da yükselten hanım ‘Hemen çıkıp telefon etmeliyim.’ dedi. Hocaefendi kürsüden tebessüm ederek sordu:
- Hanım kızım kime telefon edeceksin?
- Siz beni tanımıyorsunuz galiba, ben valinin yakınıyım, şimdi bir telefon edersem anlarsınız kime telefon ettiğimi!
Kürsüden iki dizi üzerine dikilen hocaefendinin mukabelesi bu defa o kadar yumuşak olmadı:
- Haydi sen vali beye telefon et, ben de Hazret-i Allah’a telefon edeyim, bakalım kimin telefonu daha tez etkisini gösterecek?..
Hocaefendinin duasının kabul olduğu yolunda tecrübeleri bulunan hanımlar, bu yeni gelen hanımı, başına bir kaza bela gelebileceğini söyleyerek ikaz edip susturdular. Ancak vaaz bittikten sonra cemaat kapıya doğru ilerlerken kadıncağızın ayağı kapı önünde halıya takılarak boylu boyunca mermerlerin üzerine düştüğü görüldü. Hemen kaldırılan hanım, bir köşede birazcık dinlenerek kendine geldikten sonra sorusunu şöyle sordu:
- Hocaefendi o söylediği yere telefon mu etti yoksa?
ALTINOLUK DERGİSİ-Filiz Konca
Dinimiz & Dini Konular
Konu: Gönenli Mehmed Hocaefendi (Okunma sayısı 1645 defa)